جستجوی راز عمر ۱۰۰ ساله در مکانی غیرمنتظره
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۷۲۵۵۸
میانگین طول عمر انسانها در دو قرن اخیر از ۳۰ به ۷۲ سال افزایش یافته است. با وجود این تغییر چشمگیر، اما هنوز طول عمر ما در مقایسه با صخره ماهیها بسیار کم است. صخرهماهی بیش از ۱۰۰ سال در بستر آبهای کمعمق زندگی میکند و در بیشتر طول روز در زیر صخرهها پنهان میشود. حتی دیده شده که بعضی از آنها بیش از ۲۰۰ سال عمر میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مطالعه جدید که در ساینس ادونسز منتشر شده نشان داد که صخره ماهیها دارای یک شبکه ژنتیکی پیچیده هستند که احتمالا بر طول عمر اینگونه از ماهیها تاثیرگذار است. استفان تریستر، نویسنده ارشد این مطالعه که دانشمند محققی با مدرک فوقدکترا در بیمارستان کودکان بوستون و دانشکده پزشکی هاروارد است میگوید: «به نظر میرسد که همین ژنها در انسان نیز یافت شوند. روشی که ماهیها با آن خصوصیاتی نظیر طول عمر را تنظیم میکنند، در واقع بسیار شبیه به نحوه تنظیم طول عمر در پستانداران است.»
درک این تغییرات و تفاوتهای ژنتیکی مرتبط با طول عمر در حیواناتی مانند صخره ماهیها، میتواند روزی به درمان بیماریهای مرتبط با افزایش سن در انسان کمک کند.
جوزف هراس، استادیار زیستشناسی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، سن برناردو، که در این مطالعه شرکت نداشته است میگوید: «توجه دقیق به ژنومیک صخره ماهی بسیار هیجان انگیز است. سالها بود که در مورد طول عمر صخره ماهی گمانهزنیهایی وجود داشت، اما اکنون با استفاده از تکنیکهای ژنومیک مدرن، بینش بهتری در مورد این مسائل پیدا خواهیم کرد.»
در حالیکه صخره ماهی یکی از گونههایی است که طولانیترین عمر را در میان سایر ماهیها دارد، اما باید بدانیم که انواع مختلف زیرگونههای آن طول عمر متفاوتی با یکدیگر دارند. اما راز مکانیسم ژنتیکی دقیقی که طول عمر یک صخره ماهی را تعیین میکند، هنوز آشکار نشده است. نویسندگان این مطالعه کد ژنتیکی ۲۳ گونه مختلف از صخره ماهیها را کشف کردند که طول عمر آنها بین ۲۲ تا ۱۰۸ سال است. این تیم تحقیقاتی در تمام نمونههای بافتی، شبکه مشترکی از ژنهای مرتبط با سیگنالدهی انسولین را یافتند؛ تنظیم کننده معروف پیری که ممکن است بعنوان تاکتیکی برای بقا و حفظ بهتر انرژی، تکامل پیدا کرده باشد. مطالعهای که در سال ۲۰۲۱ انجام شد نشان میدهد که صخره ماهیهایی که طولانیترین عمر را داشتهاند، دارای سه نوع ژن، از جمله ژنهایی که بر مسیر سیگنالدهی انسولین تاثیر میگذارند، هستند. یافتههای جدید شواهد بیشتری از تاثیر مهم ژنهای تنظیم کننده انسولین در طول عمر صخره ماهی را آشکار میکنند.
پیتر سادمانت، استادیار زیست شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و محقق ارشد این مطالعه در سال ۲۰۲۱ میگوید: «نویسندگان توانستند بسیاری از مشاهداتی که ما اخیرا در یافتن توالی ژنومهای صخره ماهی انجام دادیم را تایید کرده و آن را گسترش دهند. از جمله این مشاهدات افزایش محدودیت در مسیرهایی است که با سیگنالدهی انسولین ارتباط داشتند.»
به گفته تریستر، این تیم به یک نتیجه دیگر هم رسیدند که غیر منتظره بود. آنها مجموعهای دیگر از ژنهای موجود در تمام صخره ماهیها را شناسایی کردند که در متابولیسم فلانوئیدها نقش دارند. فلانوئیدها مواد شیمیایی هستند که در گیاهان تولید میشوند و دارای خواص ضدالتهابی، ضد جهشزایی و ضد سرطانی هستند. از آنجایی که این مواد با تعدیل چندین مسیر سیگنالدهی سلولی و آنزیمی مرتبط هستند، نویسندگان بر این باورند که متابولیسم فلانوئیدی میتواند اثرات ضد پیری داشته باشد. به گفته سادمنت: «تاکید نویسندگان این مقاله بر اینکه متابولیسم فلانوئیدها میتواند نقش مهمی در افزایش طول عمر داشته باشد، موضوع جالب و هیجان انگیزی برای دنبال کردن است.»
پس از شناسایی دو عامل ژنتیکی بالقوه که در طول عمر صخره ماهیها نقش دارند، تیم تحقیقاتی به دنبال هر گونه ارتباط مشابه در ژنهای انسان گشتند. آنها فهمیدند که ژنهای متابولیسم فلانوئیدی نه تنها در انسان وجود دارد، بلکه به طور قابل ملاحظهای با بقای انسان ارتباط دارد. تریستر دراین باره میگوید: «انسان و صخره ماهی دو مدل از مهرهداران هستند و با اینکه کاملا با یکدیگر فرق دارند، اما مسیر آنها برای طول عمر یکسان است.»
صخره ماهیها از خانواده قدیمیترین مهرهداران زنده نیستند (کوسه ۳۹۲ ساله گرینلند این عنوان را در سال ۲۰۱۶ از آن خود کرد)، و بنابراین یک مدل شاخص حیوانی برای مطالعه در مورد پیری نیستند. با اینکه بی مهرگانی نظیر مگس میوه و کرمهای لولهای نمونههای بهتری برای مطالعه تغییرات طول عمر هستند، اما ممکن است این مطالعه برای مهرهدارانی مانند انسان که میانگین سنی آنها بین ۷۰ تا ۷۵ سال است کاربردی نداشته باشد.
بر خلاف سایر گونههایی که عمر طولانی دارند، تغییر در طول عمر صخره ماهیها به یکباره اتفاق نیافتاده است. به گفته تریستر: تیرههای مختلف صخره ماهیها برای داشتن عمر طولانی به طور مستقل تکامل یافتهاند. او میگوید: «چنین تغییر بزرگی، خصوصا در مهرهداران شناخته شده نیست.» این امر به دانشمندان این شانس را میدهد تا «عوامل نامرتبط به تغییرات» را حذف کرده و به دنبال عوامل مشترک مرتبط با طول عمر در تمام گونهها بگردند.
در حالیکه تریستر در مورد شناسایی ارتباط بین طولعمر و ژنها در مسیر متابولیسم فلانوئیدها بسیار هیجان زده است، اما میداند که مسیر طولانی برای درک اینکه چگونه این ژنها/پیوندها به بقا کمک میکنند وجود دارد. تیم او قصد دارند تا در مرحله بعد به اصلاح ژنهای دخیل در متابولیسم انسولین و فلونوئید در گورخر ماهی بپردازند تا ببنیند که آیا علائم پیری در آنها معکوس میشود یا خیر. درک عملکرد دقیق این ژنها، و اینکه آیا میتوان آنها را دستکاری کرد تا طول عمر را افزایش داد میتواند اطلاعات ارزشمندی در خصوص کند کردن روند پیری در انسان به ما بدهد. تریستر میگوید: «هدف نهایی تمام این تحقیقات این است که بتوانیم در روند یا پیشگیری بیماریهای مرتبط با افزایش سن نظیر سرطان، آلزایمر و بیماریهای قلبی که طب مدرن با درمان آنها دچار مشکل است مداخله کرده و یا آنها را درمان کنیم.»
منبع: خبر آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ژن ماهی صخره ماهی ها فلانوئید ها سیگنال دهی گونه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۷۲۵۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک عملکرد غیرمنتظره در مخچه کشف شد
دانشمندان خبر از کشف یک عملکرد غیرمنتظره در مخچه انسان که «مغز کوچک» نیز نامیده میشود، دادهاند.
به گزارش ایسنا، مخچه(cerebellum) با نامی که در زبان لاتین به معنای «مغز کوچک» است، تنها ۱۰ درصد از کل جرم مغز انسان را تشکیل میدهد. با این حال نباید اجازه داد اندازه کوچک آن ما را فریب دهد، چرا که بیش از سه چهارم نورونهای مغز در این فضای کوچک جمع شدهاند و چیزهای زیادی داخل آن اتفاق میافتد.
به نقل از اسای، از قدیم این گونه تصور میشود که این قسمت از سیستم عصبی که در پایه جمجمه قرار دارد، بیشتر به هماهنگ کردن عملکردهای حرکتی مانند تعادل و حرکت مربوط میشود. اکنون تحقیقات جدید از فرضیهای حمایت میکند که در حال اعتبار گرفتن است. این فرضیه نقش کلیدی مخچه را در یادگیری برجسته میکند.
پژوهشگران دانشگاه پیتسبورگ و دانشگاه کلمبیا در این مطالعه جدید میخواستند بر اساس تحقیقات قبلی که منطقه خلفی-جانبی مخچه را به عنوان نقشی در اتصال آنچه میبینیم به حرکاتی که انجام میدهیم، شناسایی کنند.
آندریا بوستان، نوروبیولوژیست دانشگاه پیتسبورگ میگوید: فرض دیرینه درباره عملکرد مخچه این بوده است که تنها نحوه حرکت ما را کنترل میکند. با این حال ما اکنون میدانیم که بخشهایی از مخچه وجود دارد که به هم متصل هستند و به نظر میرسد که همراه با مناطقی از مخ تکامل یافتهاند که نحوه تفکر ما را کنترل میکنند.
این تیم به میمونها آموزش دادند که دست چپ یا دست راست خود را در پاسخ به تصاویر روی صفحه حرکت دهند و هنگامی که حرکات را درست انجام میدهند، به عنوان پاداش آبمیوه دریافت میکردند.
استفاده از داروها برای از کار انداختن موقت قسمت خلفی-جانبی مخچه میمونها به طور قابل توجهی بر یادگیری آنها تأثیر گذاشت. حیوانات حتی با پاداش آبمیوه، به سختی به یاد میآوردند که قرار بود کدام دستشان را در واکنش به تصویر حرکت دهند. با این حال، آن یادگیری که قبلاً حاصل شده بود، هنوز قابل یادآوری بود.
بوستان میگوید: وقتی این ناحیه مخچه را غیرفعال میکنید، در واقع یادگیری جدید را مختل میکنید. یادگیری در این حالت بسیار کندتر است، بیشتر طول میکشد و عملکرد به سطح قبلی نمیرسد. این یک مثال عینی از عملکرد مخچه است که از اطلاعات پاداش برای شکل دادن به عملکرد شناختی در پستانداران استفاده میکند.
آزمایشهای بیشتر نشان داد که عملکرد حرکات تحت تأثیر خارج شدن مخچه خلفی-جانبی قرار نمیگیرد و به نظر میرسد خاموش کردن سایر قسمتهای مخچه هیچ تفاوتی در روند یادگیری نداشته باشد.
همه اینها اطلاعات اضافی مهمی هستند تا بفهمیم مغز چگونه کار میکند و چگونه با دنیای اطراف سازگار میشود و همچنین چگونه بهتر میتوانیم با شرایط ناشی از اختلال عملکرد طبیعی مغز مقابله کنیم.
بوستان میگوید: پژوهش ما شواهد روشنی ارائه میدهد که مخچه نه تنها برای یادگیری نحوه انجام اعمال ماهرانه مهم است، بلکه برای یادگیری اینکه کدام اعمال در موقعیتهای خاص ارزشمندتر هستند نیز نقش مهمی ایفا میکند.
این پژوهش به توضیح برخی از مشکلات غیر حرکتی در افراد مبتلا به اختلالات مخچه کمک میکند.
این مطالهه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام